Naukowcy z Harvardu dowiedli, że czytanie dzieciom przez ojców daje lepsze efekty, ponieważ… narusza przyzwyczajenia i utarte konwencje. Dziećmi, zwłaszcza w pierwszym roku życia, zazwyczaj więcej zajmują się mamy, dlatego każdy rytuał zarezerwowany dla taty budzi duże zainteresowania niemowlaka. Co więcej, ojcowie częściej się tekstem bawią i wchodzą w interakcję z dzieckiem: komentują i zadają pytania. A to rozwija wyobraźnię i umiejętności komunikacyjne. Pozytywne efekty czytania dzieciom przez tatę da się zauważyć także w przypadku przedszkolaków. Te, którym zaczęli czytać ojcowie, poprawiły swoje wyniki edukacyjne aż o 1/3, miały lepszą koncentrację i dyscyplinę. Co ciekawe, jak zauważyli badacze z Uniwersytetu

„Najnaj” to określenie odnoszące się do najmłodszych dzieci. Wywodzi się z języka teatru, w którym mianem tym określa się grupę najmłodszych widzów (w wieku od 0 do 3 lat). Niniejszy artykuł poświęcony jest właśnie „NAJnajnajom” – najmłodszym z najmłodszych, będącym w bardzo wymagającym i intensywnym okresie życia.

Dzieci lubią książki i chcą, żeby im czytać, bo to pierwsze spotkanie z literaturą kojarzy im się z byciem w objęciach mamy i taty. Przebywanie z najważniejszymi osobami w życiu dziecka jest konstytutywne i dla rozwoju samego dziecka, i dla rozwijania jego pasji czy zainteresowań oraz kształtowania nawyków. Oto sprawdzone pomysły na rozbudzanie w dzieciach ciekawości książkami. Pozwolę sobie napisać je w formie bezpośredniej, jako mama do rodziców, jako osoba upowszechniająca czytanie do dorosłych, którzy chcą rozkochać dzieci w czytaniu.

W naszym systemie edukacji kładzie się nacisk na rozwój poznawczy. Już od przedszkola liczy się wiedza i umiejętności. My, rodzice, chcąc żeby nasze pociechy sprostały stawianym im wymaganiom, również skupiamy się na ich rozwoju intelektualnym – dbamy o to, żeby szybko nauczyły się czytać i pisać, opanowały języki obce i obsługę komputera. Zapisując maluchy na kolejne kółka zainteresowań i zajęcia dodatkowe, często zapominamy, jak istotny jest  rozwój emocjonalny człowieka.

Idea budowania międzypokoleniowych mostów z książek na szczęście nie jest już nowa. Uwierzyli w nią dziadkowie, uwierzyli rodzice, upatrując szansy na rozszerzenie komunikacji z dzieckiem. Książka pokazała swoje inne oblicze – nie tylko edukuje, ale umiejętnie dobrana potrafi budować relacje i łączyć światy. Wskazuje na odmienną perspektywę, koncentrując się jednak na tym, co wspólne a jednocześnie fascynujące. Głośne czytanie dziecku wpływa na jego późniejsze zainteresowanie lekturą, podejmowaną – co szczególnie cenne – dla przyjemności. Nie do przeceniania jest wpływ tego rytuału na poczucie bezpieczeństwa i przynależności do rodzinnej wspólnoty.

Czytanie to wysiłek Czytanie ze zrozumieniem sprzyja precyzyjnemu formułowaniu myśli, rozumieniu kontekstów i odkrywaniu wielowymiarowości słów. Pomaga rozróżnić fakty od opinii, zbliża do uchwycenia intencji, z jaką nadawca przygotował swój pisemny komunikat. Wreszcie czytanie ze zrozumieniem wzbudza w odbiorcy myśli, które wychodzą poza granice tekstu, są np. oceną, krytyką, twórczością czy działaniem. Pragnę też nadmienić, że takie czytanie wymaga wysiłku, uważności i skupienia. Młodzi ludzie czytają… szybko Młode pokolenie czyta w specyficzny sposób, przebiegając przez tytuły czy nagłówki tekstów, rzucając oko na leady i wyboldowane słowa, nieco dłużej zatrzymując się na obrazach. Generalnie, młodzi czytają krótkie komunikaty tekstowe czy komentarze

Nie jest łatwo funkcjonować dziecku niepełnosprawnemu w świecie ludzi zdrowych, ale i my dorośli mamy problemy z rozumieniem świata dzieci. Odpowiednio dobrane książki mogą tworzyć pomost pomiędzy tymi światami, kształtować swoisty kod porozumienia i wzajemnej akceptacji. Opiekun może wykorzystać literaturę dla młodych czytelników stosując teksty profilaktycznie lub jako „kurację” w pracy z konkretnym problemem. Proces rewalidacji poprzez literaturę będzie służył przywracaniu i umacnianiu możliwie najlepszego funkcjonowania dziecka niepełnosprawnego i budowaniu jego rezyliencji.

Od pośredników lektury, czyli rodziców, dziadków czy opiekunów małych dzieci w głównej mierze zależy, jaka książka i kiedy trafi do dziecięcych rąk. Są tacy, którzy przykładają do tego szczególną wagę, gromadząc wyselekcjonowane publikacje jeszcze przed narodzinami dziecka. Są też tacy, którzy traktują książki, jako jeden z wielu elementów otaczających ich dzieci. W tym przypadku liczy się jedynie sam fakt obcowania z książką i zabawa, nie zaś grafika czy treść. Jeszcze inni nie przywiązują wagi do książki w otoczeniu dziecka. Według tych opiekunów czas na czytanie jest wtedy, kiedy maluch rzeczywiście zaczyna czytać, czyli u progu szkoły podstawowej. Ostatnie z przedstawionych